Het Spookkasteel (Nederlands: Spookslot) is een spookachtige attractie in de Efteling in Nederland. Het is ontworpen door Ton van de Ven en was de eerste attractie die buiten het Sprookjesbos werd gebouwd.
Op 24 juli 1976 verscheen de aankondiging van de bouw van 's werelds grootste spookkasteel in het Brabantse dagblad Het Brabants Dagblad. In het artikel staat dat het kasteel gebouwd zou worden tussen het Sprookjesbos en de roei- en kanovijver. Een strategische keuze, omdat de locatie van de attractie bezoekers naar het normaal ‘vergeten’ zuidelijke deel van het park zou trekken.
De belangrijkste reden voor deze mega-attractie was de teruglopende bezoekersaantallen van de Efteling. Met het oog op een breder publiek, met een attractie die niet afhankelijk is van de weersomstandigheden, gaf de Efteling hun jonge ontwerper Van de Ven toestemming om de attractie te ontwerpen.
Van de Ven ontwierp het kasteel als een doorloopattractie en in de stijl van Anton Pieck werd het kasteel ontworpen om er oud en vervallen uit te zien. Het is bedoeld om eruit te zien alsof het ooit mooi en majestueus was, maar is nu hahttps://www.flickr.com/photos/meteorry/unted en in puin en enigszins romantisch.
De bouw duurde ongeveer 18 maanden en het kasteel werd officieel geopend op 10 mei 1978.
Op 12 mei werd een televisiespecial uitgezonden waarin Kate Bush in en rond het kasteel zong. Ze had destijds een grote hit over de hele wereld met "Wuthering Heights".
De wachtzaal is een slecht verlichte ruimte, met verschillende spookachtige items, waarvan een oosterse geest met een kristallen kijkglas de meest opvallende is. Het glas gebruikt de spooktechniek van de peper om een mooie vrouw te laten zien die in een schedel verandert. In het torengedeelte strekt zich vanaf het dak een harige arm uit, die een grote kroonluchter vasthoudt. Af en toe kan je een glimp opvangen van drie vreselijke vleermuisachtige wezens, die naar de bezoekers loeren.
Bij binnenkomst in de hoofdattractiehal bereiden een aantal enge beelden en scènes het publiek voor op het hoofdgerecht: een kijkje in de binnenplaats, het kerkhof en de ruïnes van een klooster 's nachts. Als de klok twaalf slaat, begint een viool, de Danse Macabre van Saint-Saëns te spelen en komt het kerkhof tot leven en zijn een aantal skeletten en geesten zichtbaar. Een grafsteen is gelabeld in het Latijn "Puella Innocenta" (onschuldig meisje). De jaren op haar steen (in Romeinse nummering) laten zien dat ze achteruit in de tijd heeft geleefd, maar het is mogelijk dat het slechts een fout is van de kunstenaar die de steen heeft gemaakt. Er is ook een grafsteen in het landhuis met de naam "Den Hegarty", een Ierse rockzanger die toevallig op de radio was toen de steen werd gemaakt. Er wordt ook gezegd dat het uiterlijk van de hoofdshow werd beïnvloed door de horrorfilm "Tombs of the Blind Dead" uit 1971.
Het hoofdthema van de show is een verkorte versie van de Danse Macabre van Camille Saint-Saëns. De bewegingen van de animatronics lopen synchroon met de muziek; de viool die het grootste deel van de show opent en sluit, toont dit aan. De show zelf is vier keer aangepast. Tijdens het openingsseizoen in 1978 duurde de show ongeveer 12 minuten. Drie maanden later werd het teruggebracht tot 8 minuten. In 1987 werd de show vernieuwd en in 1989 was de definitieve versie klaar.
